'Alleen het eten gaat niet zo makkelijk,' zei ik, terwijl ik een beginnetje maakte met mijn super krentenbol.
'Dan eet je toch niet,' zei Collega 1 simpel.
Daar moest ik hartelijk om lachen en schudde meewarig mijn hoofd.
Twee opgetrokken wenkbrauwen keken me aan.
'Kaakslachting of niet eten gaat gewoon door,' wees ik haar erop.
Het idee alleen al vervulde me van afschuw. Niet meer eten. Dat er sowieso mensen bestaan die op een wortel en bleekselderij kunnen leven.
'Bijna vakantie,' gooide Collega 1 het over een andere boeg.
'Joehoeeeee!' klaarde ik meteen weer op.
Een bulderend gelach vervulde ons kantoor. Slingers hiervoor ophangen ging net iets te ver, maar Roostermaakster met een feesthoedje op haar hoofd die om het hoekje keek, vonden we weer wel kunnen.
'Wat een carrièrebitches zijn we toch ook hè,' zei ze en blies vrolijk op haar rolfluitje.
We staken onze armen en vingers in de lucht alsof we de eerste in de rij van de polonaise waren. Daarna was het tijd voor koffie.
'Zo wil ik mijn geld ook wel verdienen. Beetje achterover leunen!' verstoorde Facilitair Manager onze feestelijke atmosfeer.
'Ja, wie is er nou slim?' zei ik.
'En ik maar werken,' zei hij.
'Zo doen wij Mavoërs dat.'
'Zijn jullie Mavoërs?' klonk het verbaasd. Die verbazing begreep ik wel natuurlijk, aangezien wij er nogal intelligent uitzien op kantoor.
'Si. Oui. Yes. Jawohl Bitte oder so etwas,' somde ik mijn opgedane taalkennis op,
'Wij veraangenamen het onaangename met het aangename.'
Hij rolde heel raar met zijn ogen.
'Wij kunnen typen en lippen stiften tegelijk!'
Er vloog een doos richting mijn hoofd, dat mijn bureau raakte met alle paperassen erop.
'Gooien kan je ook al niet,' wees ik hem erop, 'Maar dit geheel terzijde, lieftallige, bruuske collega van me.'
Hij zocht naar nog meer om mee te smijten.
'Wij meisjes van de Mavo zijn ook heel goed in gegevens invoeren en make-up tips opzoeken op youtube. En dat allemaal onder werktijd,' ging ik verder met mijn opsomming, 'Sigaretjes roken in het fietsenhok beheersen we ook tot in de
puntjes en dan roddelen over de Kantoormannen.'
'Slap ouwehoeren. Dat beheersen jullie ook goed,' zei Facilitair Manager bruusk.
'Ja. Daar zijn we ook goed in.'
Ik wilde nog verder gaan met vertellen waar we goed in zijn, maar mijn gehoor verliet onze werkruimte. Dat was goed te merken aan de deur die nogal hard in het slot viel. Sommige mensen kunnen nogal luidruchtig vertrekken. Nergens voor nodig, mijns inziens.
Wij meisjes van de Mavo zouden zoiets bijvoorbeeld nooit doen.
'Dan eet je toch niet,' zei Collega 1 simpel.
Daar moest ik hartelijk om lachen en schudde meewarig mijn hoofd.
Twee opgetrokken wenkbrauwen keken me aan.
'Kaakslachting of niet eten gaat gewoon door,' wees ik haar erop.
Het idee alleen al vervulde me van afschuw. Niet meer eten. Dat er sowieso mensen bestaan die op een wortel en bleekselderij kunnen leven.
'Bijna vakantie,' gooide Collega 1 het over een andere boeg.
'Joehoeeeee!' klaarde ik meteen weer op.
Een bulderend gelach vervulde ons kantoor. Slingers hiervoor ophangen ging net iets te ver, maar Roostermaakster met een feesthoedje op haar hoofd die om het hoekje keek, vonden we weer wel kunnen.
'Wat een carrièrebitches zijn we toch ook hè,' zei ze en blies vrolijk op haar rolfluitje.
We staken onze armen en vingers in de lucht alsof we de eerste in de rij van de polonaise waren. Daarna was het tijd voor koffie.
'Zo wil ik mijn geld ook wel verdienen. Beetje achterover leunen!' verstoorde Facilitair Manager onze feestelijke atmosfeer.
'Ja, wie is er nou slim?' zei ik.
'En ik maar werken,' zei hij.
'Zo doen wij Mavoërs dat.'
'Zijn jullie Mavoërs?' klonk het verbaasd. Die verbazing begreep ik wel natuurlijk, aangezien wij er nogal intelligent uitzien op kantoor.
'Si. Oui. Yes. Jawohl Bitte oder so etwas,' somde ik mijn opgedane taalkennis op,
'Wij veraangenamen het onaangename met het aangename.'
Hij rolde heel raar met zijn ogen.
'Wij kunnen typen en lippen stiften tegelijk!'
Er vloog een doos richting mijn hoofd, dat mijn bureau raakte met alle paperassen erop.
'Gooien kan je ook al niet,' wees ik hem erop, 'Maar dit geheel terzijde, lieftallige, bruuske collega van me.'
Hij zocht naar nog meer om mee te smijten.
'Wij meisjes van de Mavo zijn ook heel goed in gegevens invoeren en make-up tips opzoeken op youtube. En dat allemaal onder werktijd,' ging ik verder met mijn opsomming, 'Sigaretjes roken in het fietsenhok beheersen we ook tot in de
puntjes en dan roddelen over de Kantoormannen.'
'Slap ouwehoeren. Dat beheersen jullie ook goed,' zei Facilitair Manager bruusk.
'Ja. Daar zijn we ook goed in.'
Ik wilde nog verder gaan met vertellen waar we goed in zijn, maar mijn gehoor verliet onze werkruimte. Dat was goed te merken aan de deur die nogal hard in het slot viel. Sommige mensen kunnen nogal luidruchtig vertrekken. Nergens voor nodig, mijns inziens.
Wij meisjes van de Mavo zouden zoiets bijvoorbeeld nooit doen.