In een wereld van oudsher gedomineerd door mannen zijn er gelukkig altijd vrouwen geweest, die zich daar niets van aantrokken en ook hun bestaansrecht opeisten. Het verheugt mij dat deze sterke vrouwen door roeien en ruiten gingen of soms met stille kracht de weg voor de vrouwen van nu hebben vrijgemaakt.
Deze uitzonderlijke vrouwen vochten hun strijd uit achter de schermen of op het toneel, maar toonden de wereld doorgaans een van historisch belang zijnde geschiedenis. Dat vind ik bewonderenswaardig en geeft moed om je eigen innerlijke kracht altijd in leven te houden.
De Italiaanse fotografe Letizia Battaglia is zo'n vrouw. Inmiddels 80 jaar! Zij fotografeerde de niet fraaie taferelen rondom de Siciliaanse maffia.
Er hing een kleine collectie aan de muur van vrouwen en kinderen, de stille slachtoffers uit de maffiatijd. Mooi, maar wat ik nog mooier vond, was dat ik veel kwam te weten door de vriendelijke, enthousiaste Koreaanse studente, die daar werkzaam is en kunstgeschiedenis in Nederland studeert. Ze vertelde over de opening een week daarvoor en dat Letizia Battaglia in hoogst eigen persoon aanwezig was. De eigenaar Ron Lang en zijn vrouw kennen de Italiaanse fotografe. Het was hun derde expositie over haar werk. Niet lang daarna kwam de familie Lang zelf binnen en vertelden ze nog meer over het fascinerende leven van Battaglia.
Letizia werd geboren in Palermo op Sicilië en was 16 toen ze al trouwde. Drie kinderen later scheidde ze en hoopte bij haar nieuwe man wat meer te mogen, maar dat bleek helaas niet het geval. Ze was een levendige, jonge vrouw met idealen, die vocht voor haar eigen vrijheid en die van andere vrouwen.
In eerste instantie schreef zij artikelen voor de krant, maar ze vond dat daar een foto bij moest om het kracht bij te zetten. Zo ontstond haar liefde voor fotograferen; zonder enige fotografie-opleiding. Ze werkte een aantal jaar in Milaan en keerde in 1974 terug naar haar geboorteplaats en ging bij de linkse krant L'Ora werken. Op die manier kwam zij terecht in de bloederige taferelen van de Siciliaanse maffia. Doorgaans was zij de eerste ter plaatse op de plek van misdaad. De politie moest niets van haar weten. Ten eerste omdat ze een vrouw was en ten tweede omdat zij voor de krant werkte. Wat ze deed was keihard schreeuwen als de mannen haar op agressieve manier weg wilden hebben. Haar geschreeuw trok de aandacht van omwoners, waardoor de politie nog meer pottenkijkers kreeg en dat wilden ze ook niet. Op deze manier verwierf ze werkterrein. Als er een moord gepleegd was, lieten ze haar eerst de foto's maken en deden daarna hun eigen werk.
Letizia Battaglia toonde aan de wereld een kant van de Italiaanse samenleving waar niemand in de regering op zat te wachten.
In een stuk in The Guardian beschrijft ze hoe het is om een foto op het beslissende moment te maken. Ga er maar aanstaan.
Het fotograferen verruilde ze op een gegeven moment voor een baan in de politiek, maar achteraf heeft ze dat tijdverspilling genoemd. Beter had ze de wereld foto's kunnen laten zien van wat er gebeurde.
En nu is zij 80 jaar, stugge rookster en als de dood om te sterven, vertelde de dochter van galeriehouder Ron Lang.
Als ze zich zorgen maakt, oogt zij fragiel, maar als ze zich goed voelt, is er nog steeds het vuur in haar ogen en haar betoog.
Haar advies: ' Have no vanity.' - 'Heb geen trots/ijdelheid.'
Rosaria hield een spraakmakende speech tijdens de plechtigheid, waarin zij zich fel uitsprak over de maffia.
Een warm ontvangst en fijne gastvrijheid bij Ron Lang.
Dat zegt Letizia Battaglia
Zolang er echter vrouwen, zoals deze moedige Italiaanse, bestaan zal de wereld er gelukkig toch een stuk van te zien krijgen.