Toen Helen, Judith en ik besloten bij de Kinderdijk te gaan fotograferen en Judith erover begon hoe mooi het licht 's ochtends vroeg wel niet is, voelde ik de bui al hangen natuurlijk. Dat werd vroeg het wekkertje zetten in mijn Kerstvakantie. Dit keer besloot ik er niet over te ouwehoeren. Verstand op nul, opstaan en gaan. Voordeel van de morgenstond is wel dat je geen blik Japannertjes voor je lens weg hoeft te vegen.
0 Reacties
Op stap met mijn bijzondere, humoristische en getalenteerde kunstvrienden, waardoor het lijkt alsof ik ook een kunstgeleerde ben. Wat ik duidelijk niet ben, maar het is wel een wereld waar ik graag doorheen wandel. Het voelt steeds weer als die fijne, favoriete, warme jas om mijn schouders of dat heerlijke luchtige shirt als ik door de gangen van de musea wandel. Het is de nieuwsgierigheid van wat ik te zien krijg. Bewondering voor wat er op een doek is afgebeeld. Zo onvoorstelbaar dat er eeuwen geleden levens voor onze levens waren.
Bovendien is het goed voor je hersens om nieuwe dingen tot je te nemen, hoorde ik toevallig vandaag bij WNL op Zondag met Rick Nieman, anders sterven ze af. Oh, en bewegen (goh). Behalve het kunstzinnige gedoe, kijk ik voornamelijk uit naar een dag weg met Nel, Mieke en André. Altijd lachen met die lui. Dat ik niet de vlotste ben met het delen van gebeurtenissen blijkt maar weer. Het is onderhand Kerst en in de herfstvakantie ging ik met mijn zus en haar gevolg naar het Zuiderzeemuseum vlakbij Enkhuizen. Dat was een behoorlijk eind rijden, maar daar ben ik dol op. Ik houd van het onderweg zijn. De bestemming doet er feitelijk niet zoveel toe, als ik maar ' en route' ben, want daar gebeurt het.
Lang leve de vrijgevochten vrouwen!
In een wereld van oudsher gedomineerd door mannen zijn er gelukkig altijd vrouwen geweest, die zich daar niets van aantrokken en ook hun bestaansrecht opeisten. Het verheugt mij dat deze sterke vrouwen door roeien en ruiten gingen of soms met stille kracht de weg voor de vrouwen van nu hebben vrijgemaakt. Deze uitzonderlijke vrouwen vochten hun strijd uit achter de schermen of op het toneel, maar toonden de wereld doorgaans een van historisch belang zijnde geschiedenis. Dat vind ik bewonderenswaardig en geeft moed om je eigen innerlijke kracht altijd in leven te houden. De Italiaanse fotografe Letizia Battaglia is zo'n vrouw. Inmiddels 80 jaar! Zij fotografeerde de niet fraaie taferelen rondom de Siciliaanse maffia. |
AuthorObservator des levens. Archives
November 2019
Categories
Alles
|