Vroeger kauwde ik uren op een stuk draadjesvlees om het uiteindelijk uit te spugen. Een grote vleeseter ben ik nog steeds niet, maar ik kauw sindsdien beter en ook niet meer zo lang dat mijn disgenoten van verveling in slaap vallen.
Vis was een heel ander verhaal. Daar ging ik de deur niet voor uit en op mijn bord wilde ik het al helemaal niet aantreffen. De geur alleen al van vis! 'Heb je het al eens geprobeerd dan?' vroegen mensen mij wanhopig. 'Ik mot het niet!' antwoordde ik standaard. En zo kwam het dat ik eind jaren negentig tijdens een vakantie in Thailand door mijn vrienden er genadeloos ingeluisd werd.