Vanzelfsprekend zijn dat ontzettend leuke uren. Praten, lachen, huilen en weer lachen. Het komt allemaal voorbij en uiteraard fotootjes maken. Niet met die zware camera's, waar we jaren mee gezeuld hebben langs de lijn bij de voetbal, maar gewoon met onze telefoons.
Laatst had ik zo'n leuke dag met Helen. Nu ze niet meer fotografeert bij de voetbal en ook gestopt is met de redactie van het clubblad bij Oranje Wit zien we elkaar niet zo vaak meer. Dit wil niet zeggen dat daarmee direct een einde aan onze vriendschap is gekomen. Dat zou echt eeuwig zonde zijn. Dus doen we meer moeite en spreken af om een dag met elkaar op te trekken.
Vanzelfsprekend zijn dat ontzettend leuke uren. Praten, lachen, huilen en weer lachen. Het komt allemaal voorbij en uiteraard fotootjes maken. Niet met die zware camera's, waar we jaren mee gezeuld hebben langs de lijn bij de voetbal, maar gewoon met onze telefoons.
0 Reacties
De wedstrijd Oranje Wit E1-Wieldrecht E1 zou om 8.30 uur beginnen. Zou inderdaad. Het had gevroren, de velden waren onbespeelbaar en daarom ging het niet door. Blijft altijd vervelend om dat te horen als je al opgestaan en aangekleed bent op de vroege zaterdagochtend. Maar ja, het kan niet anders. Buiten scheen in ieder geval de zon en daar alleen al kreeg ik een goed humeur van.
De wedstrijd van E2 (op kunstgras) ging wel door en aangezien twee spelers uit het team van Martin en mij daarbij meededen, ging ik kijken. En oh, wat was het een mooie dag! Het licht was zo prachtig, dat het leek alsof ik door een schilderij fietste. Geef toe, optimisten, dit is toch veel beter dan die sikkeneurige regen? |
AuthorObservator des levens. Archives
November 2019
Categories
Alles
|