De winterperiode kan mooi zijn met prachtige sneeuw en laaghangende zonnetjes, waardoor de wereld net iets fijner oogt. Dan voel ik me goed. Maar helaas, dit is Nederland en winter lijkt meer op herfst met grauwe straten, bruine bomen, veel regen, donkere dagen. Mijn hart raakt daarvan in mineur. Mijn hoofd nog meer. Het kost mij veel moeite om die periode door te komen en daarom ben ik manisch op zoek naar lichte dingen.
0 Reacties
Op Youniqueblog.nl las ik het volgende: met slechts drie ingrediënten brownies maken! En dan zijn ze nog gezond ook. Zo'n makkelijk recept had ik nog nimmer gezien. Ik had er meteen zin in, want ik had alles gewoon in huis. Aan het begin van de avond ging ik fluitend aan de slag.
Ja hoor, en wéér gaat het over koffie. Ik kocht mijn lievelingskoffie van Illy. Echter, ik kocht het verkeerde blik. Namelijk de hele bonen. Daar stond ik thuis een moment vertwijfeld naar te kijken en besloot dan maar een koffiemolen te kopen.
'Je had ook het blik om kunnen ruilen voor de filterkoffie,' zei iemand. Ja...dat had ik ook kunnen doen. Goedkoper inderdaad. Maar ja, ik kick op keukenapparatuur. En de spullen van Tomado heeft die coole retrolook, waar ik verzot op ben. Bovendien kostte deze slechts 12 euro. Niet al te moeilijk over doen dus. Vroeger maalden wij de koffiebonen altijd met zo'n elektrisch, oranje jaren zeventig koffiemolen. Zodra mijn moeder koffie ging zetten, was ik er als de kippen bij om de bonen te vermalen. Bonen bovenin en op het deksel duwen tot het verpulverd was. Die heerlijke koffiearoma als je het deksel eraf haalde! Daar moest ik aan denken toen ik met mijn Tomado dezelfde handelingen verrichte als destijds in de jaren zeventig. Het gelukkige leven is zo simpel. Zo, lief dagboek.
Ik kocht een nieuwe pannenkoekenpan bij Ikea, want ik was het zat om waardeloze pannenkoeken te bakken. Te vaak neem ik genoegen met waardeloos materiaal, waarmee ik zoveel zeg als dat ik mezelf het beste niet gun. Nou, basta, finito, genoeg is genoeg! Ik gun mezelf de beste pannenkoeken ooit. De ommekeer is aangebroken, dude! Intussen deed ik voor de zoveelste keer navraag bij ervaren pannenkoekenbakkers wat nu hun geheim was. Misschien kwam de beste tip wel van mijn zus. Op vakanties had zij gezien dat onze, inmiddels overleden, zwager Wout de pan heel heet liet worden en het dan insmeerde met een doekje gedrenkt in olijfolie. En dat maakte voor mij hét verschil. Koffie zetten en drinken is voor mij (en velen met mij, gezien alle foto's van koffie op sociale media) een fijn moment van de dag. Koffiereclames zien er ook altijd zo mooi en gezellig uit. Het hele ritueel van koffie zetten heeft iets rustgevends.
Reclamemakers hebben echt een goede aan mij, want ik kick op leuke verpakkingen. Wil ik het meteen uitproberen. Deze skinny vanilla latte heeft een hele zoete smaak. Koffie proef je in geen velden of wegen. Ik ben er nog niet helemaal over uit wat ik ervan vind. In mijn geval zou er 'fat vanilla latte' op moeten staan, want ik maak dit met volle melk. Die variant vind ik lekkerder dan met halfvolle of magere melk (die laatste zouden ze sowieso moeten boycotten. Wat een bocht.) De enige die nog ontbreekt in de foto is George Clooney. Voor iemand die als kind alleen maar aardappelen met appelmoes at, ben ik er eettechnisch aanzienlijk op vooruit gegaan.
Vroeger kauwde ik uren op een stuk draadjesvlees om het uiteindelijk uit te spugen. Een grote vleeseter ben ik nog steeds niet, maar ik kauw sindsdien beter en ook niet meer zo lang dat mijn disgenoten van verveling in slaap vallen. Vis was een heel ander verhaal. Daar ging ik de deur niet voor uit en op mijn bord wilde ik het al helemaal niet aantreffen. De geur alleen al van vis! 'Heb je het al eens geprobeerd dan?' vroegen mensen mij wanhopig. 'Ik mot het niet!' antwoordde ik standaard. En zo kwam het dat ik eind jaren negentig tijdens een vakantie in Thailand door mijn vrienden er genadeloos ingeluisd werd. |
AuthorObservator des levens. Archives
November 2019
Categories
Alles
|