Vroeger kauwde ik uren op een stuk draadjesvlees om het uiteindelijk uit te spugen. Een grote vleeseter ben ik nog steeds niet, maar ik kauw sindsdien beter en ook niet meer zo lang dat mijn disgenoten van verveling in slaap vallen.
Vis was een heel ander verhaal. Daar ging ik de deur niet voor uit en op mijn bord wilde ik het al helemaal niet aantreffen. De geur alleen al van vis! 'Heb je het al eens geprobeerd dan?' vroegen mensen mij wanhopig. 'Ik mot het niet!' antwoordde ik standaard. En zo kwam het dat ik eind jaren negentig tijdens een vakantie in Thailand door mijn vrienden er genadeloos ingeluisd werd.
Het duurde nog jaren voor de kentering zijn kwam. Tijdens een etentje met mijn vriendinnen bij De Stroper (visrestaurant) kregen zij het visverrassingsmenu en ik het vleesverrassingsmenu. Het allereerste gerechtje dat ik op mijn bord kreeg, was lever.... Mijn maag draaide om. Als beperkte vleeseter is dit niet tof. Ik gruwel van orgaanvlees. Over het geheel genomen houd ik mijn mening niet voor me, maar djiesss, De Stroper man! Dat is geen snackbar. Ik kan daar moeilijk vol afschuw zeggen: 'Gatverredamme, lever?! Dat moet ik niet!' Ik at het braaf op en spoelde het met heel veel rode wijn direct weg. Grote happen, halve fles wijn, weg.
Misschien was dat het startsein van het Nieuwe Proberen. Ik leerde vis eten. Met zalm heb ik nog steeds moeite en die enge, smerige, glibberige palingen en haring eet ik alleen als ik er een miljoen voor krijg.
Dussss, als voormalig anti-viseter, was vriendin Charlotte, die al jaren bij De Stroper werkt, nogal verbaasd dat ik met een andere vriendin, Monique, ineens voor haar neus stond in het restaurant.
Wij lieten ons verrassen door het Specialiteitenmenu van De Stroper.
Sfeervol of niet, wij hebben een heerlijke avond bij De Stroper gehad. Dit is uiteraard een promopraatje, maar niet alleen, omdat vriendin Charlotte hier werkt. Ik, die vis eten verafschuwde, vind dat ik de aangewezen persoon ben om hier iets over te zeggen.
Het visvoer smaakte zalig. Geen enkele keer had ik de drang om het uit te spugen of het weg te laten zwemmen met grote sloten wijn. Ook zat er voldoende tijd tussen de gerechten. Het was dus niet proppen en je kwam ook niet om van de honger. Het personeel was ook super vriendelijk. Het had natuurlijk nog leuker geweest als Lot ons bediend had, maar zij had andere tafels onder haar supervisie.
Bovendien vind ik het leuk dat je op je gemak zit. Wij hebben zo ongeveer drie uur zitten tafelen.
Wat mij betreft een negen voor de hele avond.