Toen Helen, Judith en ik besloten bij de Kinderdijk te gaan fotograferen en Judith erover begon hoe mooi het licht 's ochtends vroeg wel niet is, voelde ik de bui al hangen natuurlijk. Dat werd vroeg het wekkertje zetten in mijn Kerstvakantie. Dit keer besloot ik er niet over te ouwehoeren. Verstand op nul, opstaan en gaan. Voordeel van de morgenstond is wel dat je geen blik Japannertjes voor je lens weg hoeft te vegen. Ik was optimistisch gestemd die ochtend (ja, hoe het kan, weet ik ook niet) en had een dunne trui aan. Gelukkig kreeg ik nog een extra trui van Helen, voordat we vertrokken. Die kwam goed van pas, want het was behoorlijk koud bij de molens. De rust en de opkomende zon maakte dit al snel goed. De natuur blijft betoverend. We bleven er maar een paar uurtjes (wél 6000 stappen gezet volgens de stappenteller van Judith!). Langzaam maar zeker werd het drukker, kwamen er dreigende wolken aan en sprongen wij weer in de auto om op te warmen bij Boekmans in Dordrecht met koffie en gebak en een heerlijke lunch.
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
AuthorObservator des levens. Archives
November 2019
Categories
Alles
|