I'll deal with it, maar toch moet ik die mopperkont een nummer toebedelen, dat verwoordt wat ik van binnen voel.
Dat kan alleen maar door Blof.
de naam van de artiest, de titel van het nummer en ze kon ook de tekst nog meezingen. Helaas, erg zuiver klonk ze niet, maar dan toch winnen van mij bij SingStar!
Wie Elly kende weet dat zij een redelijk eentonige manier van praten en doen had. Er zaten weinig variaties in toonhoogte in haar stem. Vandaar dat zij altijd binnen de lijntjes van de meetapparatuur bij SingStar bleef. Dit tot in tegenstelling van mij. Vandaar dat ik altijd verloor.
Hoe het ook zij, dat was leuk.
Ellebelle kwam nors over en werd niet voor niets gekscherend 'citroentje' genoemd door een collega, maar daarachter zat een hoofd vol kennis, nuchter verstand, fotografisch geheugen en rake, droge opmerkingen. Het huis van haar en haar man ving vele dolende zielen op. Iedereen was zo ongeveer knettergek, maar daar deed Elly nonchalant schouderophalend over. Beter bij haar in de opvang dan dat ze nergens terecht konden. Zo had iedereen zijn of haar laatjes in het hoofd met bagage. Zij ook, maar die hield ze liever gesloten, zei ze altijd.
Ook over de dood deed ze schouderophalend.
'Wedden, jij wordt 80,' zei ik.
Dan lachte ze schamper. 'Doe me een lol, zeg. Dan ben ik er allang niet meer.'
'Maar je wilt toch niet nu al dood?' vroeg ik.
'Neunt, maar 80? Pff.'
Verdomd, verdomd, verdomd als het niet waar is, ze kreeg gelijk.
In een wereld die bijna hysterisch op zoek is naar euforie en eeuwigdurend geluk, was zij een ruwe diamant in een akker vol klei met een laagje modder over haar buitenkant. We kunnen niet allemaal stralen. Hoe hard je ook poetst. Hoe graag een ander dat ook wil. Het gaat om de laag onder de laag.
She was one of a kind.
Elly vond een hoop muziek goed, maar hieronder volgen een paar van haar favoriete nummers destijds.
Op deze manier wil ik toch een stukje van haar laten zien met de muziek die we samen draaiden en hartstochtelijk meezongen in
haar gezellige woonkamer.