Ik denk best veel aan je de laatste tijd. Zo gaan die dingen. We zijn heel lang heel druk met van alles en dan zomaar ineens sijpelen de herinneringen binnen. Van hoe jij op je gemak een sigaretje draaide. Hoe je kon genieten van een lekker biertje. Dat je zomaar even bij mijn moeder langs ging voor koffie en een praatje. Jouw geamuseerde blik en je aanstekelijke lach. Je kon ook zo grappig dansen.
Ik denk aan de vakantie in Oostenrijk toen we allemaal nog jong waren en zelfs mijn vader nog leefde. Jij en mijn zus Marjan in de Toyota en wij met de hele bups in de beige Mazda die hortend en stotend de berg opkwam met rokende motor, mijn moeder die bij iedere berghelling in paniek riep: 'Ooohhh, kijk uit hoor!'
De herinneringen zijn vergeeld, komen voorbij in sepia kleuren. Jij nog met een jaren zeventig vintage look in een strakke broek met wijde pijpen, een snorretje en lange haren. Mijn vader die de mollen onder de tent wilde mollen met een schop. Naar de Grossklockner waar het uitzicht schitterend was, maar het weer ronduit slecht op de enige zonnige dag beneden in het dal. Hoe we op doorreis naar Italië gingen waar de zon wél scheen. Die heerlijke, zalige vakantie aan de Italiaanse rivièra, waar we de tent opsloegen en 's nachts op ons luchtbedje lagen te trillen door de trein die boven onze helling langs denderde. Mijn moeder die dun gesneden ham in de campingwinkel wilde bestellen en dat aanduidde door een magere dame aan te wijzen. Het duiken in de golven van de Atlantische Zee, kokos eten op het strand, mijn vakantievriendje Maurizio Bardella, dat irritante Nederlandse ventje Cyriel, mijn moeder die fijn Nederlands praatte met de oma van Maurizio die fijn in het Italiaans terug praatte en ze leken elkaar nog te begrijpen ook. Het voetballen op de camping en mijn zus Jacqueline die zich helemaal te pletter liep tegen een stuk hout. Mijn vader die met zijn donkere krullen en donkere oogopslag voor een Italiaan aangezien werd, het relaxte slenteren met z'n allen door het prachtige Italië. Jij die het zo goed met mijn vader kon vinden.
Het was de enige vakantie waar we met z'n allen als gezin waren en jij hoorde daar zo vanzelfsprekend bij.
Het is zo jammer dat het voorbij is.
Je ging veel te vroeg dood.
Morgen zou je jarig zijn. Een dag waarop je steevast de lp's tevoorschijn haalde en je alle golden oldies draaide.
'I put a spell on you' van Creedence Clearwater Revival was een van je favorieten. Die ging keihard en daar genoot je intens van.
Deze plaat is voorgoed verbonden met jou. Als ik die hoor, denk ik aan jou. Denk ik aan jouw verjaardag, aan de vakanties die we met elkaar doorbrachten, de ongedwongen familiebezoekjes, de feestjes waar jij altijd nog één afzakkertje wilde als de rest al naar huis was, zie ik je door Dubbeldam wandelen en zie hoe je op die gave scooter over het eiland van Dordt reed met mijn zus achterop.
'It's not my party tomorrow, Wout, but I cry if I want to.'
Om de dierbare herinneringen aan jou.