Hit the road, girls!
Park de Hoge Veluwe is een aparte wereld in Nederland. Je verwondert je erover dat het in ons eigen land te vinden is. Toch, ondanks dat het lente is, stond de Hoge Veluwe nog niet echt in bloei. Grote stukken zagen er redelijk verdord uit en dat was niet het stuk dat in brand had gestaan. Dat was jammer, want ik had meer kleur verwacht, maar het zanderige en het dorre gaf ook wel het gevoel alsof je in het buitenland was. Dus dat vond ik dan wel weer aangenaam. De stukken waar de bomen wel weer een prachtig, heldergroen uiterlijk hadden, waren dan ook meteen een frisse douche voor het oog.
Goed. Er schijnen ook dieren rond te lopen daar. Edelherten, Moeflon's (huh, watte?), wilde zwijnen, reeën.
Waar we ook zochten: die zaten goed verstopt. Misschien verjaagd door de brand? Het park is ook zo groot dat het best lastig is om te weten waar de dieren zich bevinden.
Waar we vorig jaar in de Amsterdamse waterleidingduinen alles te voet moesten doen, heeft het Park De Hoge Veluwe daar iets op gevonden: de gratis, witte fiets. Geweldig! Ik wandel graag, maar met de fiets kom je toch verder. Bovendien kampt Helen nog met de nasleep van haar heupoperatie en gaat lange stukken wandelen nog niet echt fijn, maar is fietsen geen probleem.
Hoe werkt het? Op diverse punten staan heel veel fietsen die je gewoon uit het rek kunt halen en waarmee je je door het park kunt verplaatsen. Echt ideaal. Ook kun je met de auto door het park rijden. Wij deden beiden. Auto en fiets.
Ik denk dat ik deze blog maar in een paar delen hak, want ik heb best wel veel foto's gemaakt die ik wil delen. Of jullie het nou leuk vinden of niet :) .
Hieronder het fotoverslag van deel 1.
Dubbelklik op de foto voor de vergroting.
Dat was even wennen qua kleur. Tegelijkertijd voelde het aan als buitenland. In de herfst schijnt het paars te zien van de heide. Lijkt me heel gaaf.
'En? Zie je ze al?'
Wordt vervolgd.....