Bloem kocht ik niet, omdat ik honderd procent zeker te weten wist dat ik dat nog in huis had. Ik had gelijk. Maar toen ik het zakje zag, zonk de moed me in de schoenen. Het zat me mee: precies genoeg! Ik voelde me onoverwinnelijk. Deze klus ging ik klaren. KABOEM!
Daarna begon het afwegen en in schaaltjes doen. Zag er super tof uit. En toen stond alles klaar voor het echte werk.
Het hele zooitje klonterde in een oogopslag in elkaar. Met een schuin oog keek ik naar alle overige ingrediënten die klaar stonden om gebruikt te worden voor een overheerlijke brownietaart. Een lampje ging aan in mijn troebele bovenkamer. Pannetje weer op het vuur en proberen de klonters uit elkaar te prikken, zodat er toch nog een gladde massa zou ontstaan. DIT LUKTE! Ik voelde me TROTS! Als laatste moesten er zeezoutvlokken doorheen. Ik heb op mijn knietjes in de supermarkten gezeten om de onderste schappen uit te spitten en dit te vinden, maar zonder succes. Nou ja, gewoon zeezout leek me ook wel kunnen. Dat dus maar gedaan.
Pannetje met water op het vuur, een schaal erin zetten en daarin de pure chocolade met boter smelten. Ik was bang dat de schaal zou ontploffen, maar dat ging goed. En het smelten van de chocolade met boter ook! Ik had een opdracht naar tevredenheid uitgevoerd.
Daarna de gesmolten chocolade iets af laten koelen. Ehh, dat lees ik nu pas. De volgende dag. Heb ik niet gedaan.
Enfin, in een andere kom moesten de eieren, suiker, vanillesuiker samengevoegd worden. Makkelijk. Vervolgens de chocolade bij dit mengsel gieten.
Als allereerste actie had ik een vierkante bakvorm ingevet en daar kon het beslag in gemikt worden.
Vervolgens moet er een laag karamel overheen en daarna weer browniebeslag om met een laagje karamel te eindigen. Als finishing touch met een mesje een sierlijk patroon er doorheen trekken en dan whoppaaaa in de oven.
Ik was kapooot.
Vol verwachting klopte mijn hart.
Toen viel ik in slaap op de bank en toen ik wakker werd, was de taart afgekoeld. Meteen sneed ik een stukje af om te proeven.
Misschien moet ik een aantal dingen concluderen:
Linda, je kunt niet bakken.
De bakvorm was te groot.
De kwestie zeezoutvlokken. Had dan wat beter je best gedaan en had zeezoutvlokken gekocht. ERGENS. Maakt niet uit waar. Het zou het verschil kunnen maken.
De oven moest op 170 graden. Niet op 175. Voortaan iets beter lezen en nadenken. Niet denken dat 5 graden meer niets uitmaakt.
De combinatie chocolade met zeezout. Als heel veel andere mensen dat wel als hun favoriete chocolonely reep beschouwen, betekent dit niet dat dit voor jou ook zo moet gelden. Je wilt erbij horen, maar ja...lukt niet, weet je toch? Als hazelnoot melkchocolade jouw favoriet is, schaam je daar dan niet voor en maak een hazelnoot-melkchocolade-brownietaart ZONDER ZOUT.
Note voor de lezer:
Toen ik het stukje over de brownietaart las op een van mijn favoriete blogs Brouwertje besloot ik ook een poging te wagen.
Hierdoor kwam ik terecht op Eten-volgens-mij , waar het recept is terug te vinden. Zij won er de Culy Bake Off mee.