Ik heb SOEPSKILLS. Je leest het goed. SOEP SKILLS. Nu niet mijn enthousiasme temperen met dat iedere gek soep kan maken.
Niet doen.
Het zit zo. Het is herfstvakantie. In blogland is het dan dus soeptijd en pompoen schijnt een hit te zijn.
Vanwege het verheugende feit dat ik inmiddels (na eindeloos vloeken, schelden en volhouden) perfecte fluffy pancakes kan maken, is het hoog tijd dat ik eten leer maken met voedingswaarde. De soep dus.
Waarna ik bij thuiskomst meteen aan de slag ging.
Misschien vinden zelfs de keukengoden dat ik genoeg tegenslagen in de keuken heb gehad, want het pureren ging goed.
Even de soep proeven en nog wat cayennepeper toevoegen voor meer pit.
Bovendien pureerde ik even daarvoor de zachtgekookte groenten dwars door het prachtige liedje 'Une Belle Histoire' heen, zodat ik van het hele nummer niets heb gehoord.
Dus gelukkig was dit geen perfecte kooksessie.
En hoe smaakte de pompoensoep, Linda?
Nou, fantastisch natuurlijk. Behalve dat ene grote stuk gember dat de staafmixerdans was ontsprongen en ongepureerd mijn mond inging, omdat ik dacht dat het een stukje appel was.